UNUTTUK

Çağ atlayıp zamana ayak uydurmak için
Geçmişi inkâr edip dünümüzü unuttuk
Doyumsuz neslimize marka giydirmek için
Üç etekli bindallı donumuzu unuttuk

Sılayı rahim nedir bırakalı çok oldu
Bayramlar rafa kalkıp tatil köyüne doldu
Dedeler ve neneler evlada hasret kaldı
Yolumuzu gözleyen anamızı unuttuk.

Yozlaştı kültürümüz ıradık özümüzden
Umudumuz kalmadı oğlumuz kızımızdan
Dünya hırsı bürümüş doymayan gözümüzden
Madde peşinde koşup manamızı unuttuk

Evvelden hem başı dik hem de alnı ak idik
Misk-ü amber kokardık kalbi gönlü pak idik
Kirli sularda yüzüp balçıkla yüz yıkadık
Hurafelere kanıp dinimizi unuttuk

Değişti lisanımız hello, okey, çüz ile
Egomuzu şişirdik sahte forslu poz ile
Sadakat can çekişir yalan, iki yüz ile
Sanal aleme dalıp hanemizi unuttuk.

Hep ezbere gittik de tarihten ders almadık
Hazıra dadanarak süte maya çalmadık
Çalışıp didinip de baltaya sap olmadık
Atalete düşerek Fenimizi unuttuk.

Kul hakkına girerek malımıza mal katıp
Sorsalar Müslümanız herkese ahkam satıp
İçimiz sızlamadan rahat yatakta yatıp
Kıble nerde bilmeyiz, yönümüzü unuttuk

Gaflet ile kavurduk ocakta aşımızı
Besmelesiz yaptık hep dünyalık işimizi
Kolay yoldan lüks hayat süslerken düşümüzü
Seher vakti ağaran tanımızı unuttuk

Nurgül’üm meyil verme sahte irem gülüne
Aldanma şu dünyanın yanar döner haline
Komşu komşunun muhtaç olmaz sanıp külüne
Kara toprak olacak sonumuzu unuttuk.

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ