sözümüz meclisten dışarı.
söyleyeceklerim bitmedi.
her şeyi zaman bıraktık.
bizler sussak bile İlahi Adalet illa ki zuhur edecek.
kolay mı öyle pabuç bırakmak iblise ve gölgelere.
alnımız ak.
bizi bilen bilir.
bizi en çok Yaratan bilir.
biz biliriz bizi.
varsın bilmezden gelsinler.

yolumuzda ilerliyoruz illa ki.

adalet yerini buluyor bir şekilde.

hele ki insan doğrularından ve değerlerinden taviz vermedikçe


sonsuz selam ve saygımla değerli hocam

Coşkun Hocam!

Sizin " Söz Meclisten Dışarı" şiirinizi 17 Eylül 2017'yılnda kaleme aldığım bir makalemle renklendirmek istedim.
Beğenmezseniz silin gitsin. :))

Sözüm Meclisten İçeri

Dile kolay! Yılkı atlarını Anadolu yaylasına salıvereli; koskoca on 5 yıl geçti.
Yediği önünde, yemediği arkasında. Çayır çimen, diz boyu! Arpa yulaf evlek evlek!
Anadolu’nun dağları, ovaları sanki yılkı atları için yaratılmış. Yüksek tepelerde kar, eteklerinde kır çiçekleri var!
Başı boş vahşi atlar mest oluyor bu coğrafyada otlarken! Ne başında yular, ne de ayağında zincir örklü!
İlk bıraktığımız günden beri; her mevsim, başı boş geziyor: yüksek yaylalarda, sahipsiz bozkırlarda…
Sahipsizlik şımarttı yılkıları.
Unuttular, ahırda batmana (hatıla) dökülen bi gözer saman, bir avuç arpayla kıt kanaat geçindikleri günleri.
Boyunlarına takılan amudu, başına geçirilen dizgini arkasına bağlanan dört tekerlekli arabaları unutuverdiler.
Kendilerini kır çiçekleriyle bezeli yayla ve bozkırların efendisi zannediyorlar.
Unuttular, başlarına geçen yuları; ağızlarına takılan gemi!
uluttular, urganla bağlandıkları direkleri unuttular.
Sahipsiz kalınca, küçük tepeleri kendileri yarattı zannediyorlar. Kır çiçeklerinin kendileri için açtığını düşünüyorlar.
Hangi istikamete seğirteceklerini bilmiyorlar.
Kuyrukları havada, yel çıkartarak; oradan oraya koşuyorlar. Koşarken çayır çimende, önüne gelenin ayağına basıyor, canını acıtıyorlar.
Yeşili çok bulunca, gece gündüz demeden yiyor, enselerini şişirdikçe şişiriyorlar.
Her adım attıklarında, kuyruk altından zehirli gaz çıkıyor; pimaştan, öbek öbek, fışkı dökülüyor.
Pislik!
Gübre diz boyu!
Açık havada pis kokudan, yaban hayvanlarının burun direği kırılmış. Göçmen kuşlar vakitsiz göç yoluna girmiş.
Aslan, Kaplan kendini inine kapatmış!
Sadece çakal, sırtlan iz sürüyor; er geç bir gün gelecek yılkıda ölecek leşi bize kalacak umuduyla habire koşuyor!!!