Gecenin katran karasındayım
Üzerimde bir karabasan
Sesim çıkmaz
Soluğum yetmez...

Hey hat...
Binbir renk çünbüşünden
Bize kalan zifiri karanlıkmı...?

Güzel şiirinizi okuyunca yazdığım şiiri sizinle paylaşmak istedim nacizane
Selam ve dua ile kalın

O halde bir dizeyi de ben izah edeyim kendi anladığımca…

Renk cümbüşünde bir yalnızlık…
Gökkuşağının ortasında.

Şair burada ne demek istemiş? Öğretmen böyle sorar öğrencilerine. Empati kurmayı aşılar.
Oysa her öğrenci kendisi ne demek istediğini anlatır.
Şiir tam da bu değil midir aslında?

Renk cümbüşünde bir yalnızlık…
Gökkuşağının ortasında.

Bence bu dize tam da bugünü anlatıyor.
Zira kalabalıklar içinde yalnız kalışları, sözde ışıltılar altında düştüğümüz kör kuyuları anlıyorum ben.
Telefonlarda süslü püslü evler, donatılmış masalar, giyimli kuşamlı insanlar, makyajlı ve sahte gülüşlü yüzler ile çekilen selfilerin ardında yalnız ve mutsuz hayatlar. Aynı evin içindeki iletişimsiz aileler. Selfi -özçekim. Fotoğrafını çektirecek dahi birinin olmayışı belki de…
Sabah zınka zınk insan kalabalığı dolu caddeler, sokaklar, metrobüsler, metrolar. Ama konuşmayan, ama yalnız, ama mutsuz…
Selfi çekerkenki gülüşümüzü gerçek hayata da yansıtabilsek keşke..
Evet her birimiz renk cümbüşlüğünde bir yalnızlık yaşıyoruz…
Şiirin şairini gönülden kutluyorum.
İmgelerle süslenmiş, betimlemelerle renklendirilmiş yalnız ve gizemli bir şiirdi😚

Sembolizm taşmış şiirden.
Her dizede ayrı bir simge.
Çözmek gerek bu şifreleri.

Hadi bir dizenin çözümü benden olsun.
Şair sormakta:
'Tanrının fikri mi insanın zikri'
Bu sorunun cevabı evet: 'Öyleyse Beni zikredin ki Ben de sizi zikredeyim. Bana şükredin, sakın nankörlük etmeyin. - Bakara 152)

Şair ne kasdetmiş olursa olsun, şiir sembolist özellikte. Herkes okur, kendine göre anlar dizeleri. Ben de bunu anladım kalem ustasından.