Kendin on alırken bize üç verip
Sakın ola Âdil pay deme bana
Yalanın arkası gelmez emmoğlu
Gerçekleri söyle şey deme bana

Sözlerim pek çokta üzeri örtük
Yama yetişmiyor büyümüş yırtık
Bir söz söylemeye korkarım artık
Taşı gediğine koy deme bana

Kimi uzak kaçar kimisi bakar
Dostlarım ıradı bak teker teker
Deve katarını bir merkep çeker
Kavaktada boy var boy deme bana

Bilmezdin kimsenin olan derdini
Düşünmezdin hiç önünü ardını
Burakıp gitmiştin o gün yurdunu
Şimdiler de boşa köy deme bana

Yoksulu garibi itip seçerdin
Güçlüyü görünce hemen kaçardın
Millet kan aglarken gülüp geçerdin
Kendine gelince vay deme bana

Sessiz isyanları vardır susanın
Nesini seveyim nefret kusanın
Sayısın unuttum derdin tasanın
Dertlerini bir bir say deme bana

Delikanlı pozu yapma hiç boşa
Şahin mi diyeyim ufacık kuşa
Gördük fırıldaklar hep ağa paşa
Onun için sakın soy deme bana

Neler yaptın sen nefsine uyupta
Düşündün mü yerimize koyupta
Kendin kanun kural tanımlayıp ta
Sonra kanunlara uy deme bana

Söz verdiğin hiç bir şeye uymazdın
Aç gözlüydün neden ise doymazdın
Feryatlarım, Arş’a çıksa, duymazdın
Sen dertten inlerken duy deme bana

Kul Hızır’ım bütün dagları aş de
Çok hızlı gidersem biraz yavaş de
Emmim de, dayım de, ister gardaş de
Ben köy çocuğuyum bey deme bana
Ben köy çocuğuyum bey deme bana

Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)