ZELZELE

Yıkıldı üstüne duvarlar taşlar
Ananın babanın gözünde yaşlar
Öter acı acı alıcı kuşlar
Ananı dertler saldın a kuzum
Göçük altında mı kaldın a kuzum

Uzattım elimi değdiremedim
Şu koca dünyaya sığdıramadım
Beyaz gelinliği giydiremedim
Toprağa mı gelin oldun a kuzum
Göçük altında mı kaldın a kuzum

Açmadan soldurdum gonca gülümü
Yitirdin aklımı kırdın belimi
Bir ikindi vakti gelip ölümü
Moloz yığınında buldun a kuzum
Göçük altında mı kaldın a kuzum

Batarken ufuktan akşam güneşi
Yandı ciğerimin sızladı başı
Harlandı kalbimin sönmez ateşi
Tomurcuk gül idin soldun a kuzum
Göçük altında mı kaldın a kuzum

Yıkıldı başıma evim ocağım
Kırıldı kanadım kolum bacağım
Şimdi sensiz bomboş kaldı kucağım
Açılmamış gonca güldün a kuzum
Göçük altında mı kaldın a kuzum

Nice hayallerin düşlerin vardı
Mah yüzün yay gibi kaşların vardı
Kafeste muhabbet kuşların vardı
Tatlı tatlı esen yeldin a kuzum
Göçük altında mı kaldın a kuzum

Savrulmuş yerlere bütün notların
Delinmiş betondan yeni botların
Kum dolmuş içine yavrum kotların
Yaktın ciğerimi deldin a kuzum
Göçük altında mı kaldın a kuzum

Yer yarıldı sanki koptu zelzele
iki kardeş cansız çıktı el ele
Her çıkan cesette başlar velvele
Taze bir fidandın öldün a kuzum
Göçük altında mı kaldın a kuzum

Nurgül KAYNAR YÜCE/ İZMİR
30 Ekim 2020
İzmir Depreminin ardından😢😢