AKP Genel Başkanı sık sık “Zalimin zulmü varsa mazlumun ahı var” deyişini bozarak “Onların doları varsa bizim Allahımız var” demekte. Genel Başkan’ın “onlar” dediği kimseleri şimdilik bir yana bırakalım da memlekete bakalım. Genel Başkan ile partisinin Allah’ı ile halkın Allah’ı aynı Allah değil galiba. Zira onlarınki onlara “Yürü ya kulum!” demekte, halkınki halkla hiç ilgilenmemekte, sanki “Ne haliniz varsa görün!” demekte. Öyle değil mi? Beşli çetenin, yap-işlet-devret kısmetlisi ham hum şaralopçularının keyfini düşünün, halkın hali pürmelalini aklınıza getirin!
Tanrı insanlara üç din göndermiş, üçüncüsü Müslümanların inandığı din ve Tanrı, Hz. Muhammet aşkına da olsa Müslümanlara hiçbir ayrıcalık tanımıyor.
*
“Babam senin babanı döver” demek ayıptır ama “Babam senin anneni döver” de denmez, denirse “Annem senin anneni döver” denir. Mantıkta usul denen yöntem böyledir ey kabadayılar! Karşılaştırma (mukayese), aynı sınıflar, aynı sıkletler, aynı özler, aynı biçimler, aynı “şeyler” arasında yapılır. “Hiçbir şey olmamışsa bile kesinlikle bir şey oldu” diyen AKP’li Ali İhsan Yavuz da, Göde Omar da, Asri Razi Bey de, Karaduvarlı Piç Reşit de elmanın armutla toplanmayacağını yekten bilir: 10 elma + 15 armut = 25 meyve. Yani elma ile armut ancak “meyve” kümesi içinde toplanabilir ve kendileri olmaktan çıkıp öze dönerler.
Örneğin Tanrı ile bir başka Tanrı, bir para ile bir başka para, uzunluk ile uzunluk, ağırlık ile ağırlık, ABD Doları ile Türk Lirası ve Bulgar Levası, boksör ile boksör karşılaştırılır. Ama filozof ile boksör, sülfirik asit ile patlıcan dolması yarıştırılmaz.(Bu yazı 29 Ekim Cumhuriyet Gazetesi‘nde Sayın Özdemir İnce’nin „DOLAR ve ALLAH“ adlı Köşe yazısından aynen alınmıştır. Yazının tamamını okumanızı tavsiye ederim)