Verilmiş söz,  söylenmiş sözler
Bir kalbi kırık aynanın karşısındaki gibi
Kendime söylediklerimden  farksız.
Şu an özlemek;
Dudaklarımdan yağmur damlaları gibi
Sancıyla dökülen dua kırıntılarından
Tanrıya yakarıştan başka bir şey değil 
Bu kelimeleri fısıltı sesle sana söylerken.
Yerle gök susmuş
Gecenin ortası....
Sonum şafaksız....
Belki az sonra kıyamet kopacak
Kimbilir sevgili
Kimler nerde yorgun
Kimler nerde biitkin, uykusuz
Dünyaya dalmış...
Unutmuş insan kendini yurtsuz.
Kıta kıta gezmiş ayaklarım...
şikayetsiz.....Ah sız
Yeterki;
Şu çocuklar kalmasın anasız,
Atasız, umutsuz, obasız
Boğazıma düğümlenen yokluğun
sessiz....
Gecenin sesi alabildiğince derin.
Benden ayrı olanlar, olanlardan habersiz.
Ey yar...
Kat kat örülmüş tuzaklarda ölüm
Benim derdimin derdinden insanlar habersiz
Adımı bilmeyenler beyhude kadersiz
Herkes açtığım yolda yürür diye
Yol alıyorum gecelerce sehersiz.
Dolunayı gözetliyorum,
Sen şimdi uyu diyorum içimden
Dinlen yolun uzun...
Ay, güneş, yıldızlar sana yoldaş olur
Her karanlık mutlak aydınlığa gebedir
Gecenin gizemi seni bilir
Ben senden habersiz,
Sen benden habersiz
Aynı göğün altında,
Bir tek sen duy diye
Konuşuyoruz fısıltıyla..!!

NOGAYTÜRK