Hicranımı sessizce,yine gönle gizledim,
Akşamın sessizliği,içimde efkâr hüzün.
Yarim leylak kokunu,bilsen nasıl özledim,
Şiirlerimde ismin,fırçamda senin yüzün.


Paletimde yedi renk,tuvalimde gül yüzün,
Nice resimler yapsam,hepsinde senin izin,
Yıllar var ki sönmedi,yürekte yanar közün,
Gönül umuda düşmüş,uzak ufukta gözüm.


Sessiz geceler boyu,gönül girdaba düşmüş,
Gözlerde nem bulutu,kirpiğe çiyler düşmüş,
Sazımın tellerine,şafaktan efkar düşmüş,
Hasrete mızrap vurur,telinde efkar sazım.


Bütün gizli zevkleri,içesim gelir gözden,
Onca dertli tümceyi,düşesim gelir sözden,
Canımı yaş edip’te,dökesim gelir gözden,
En ağır özlemlerle,hicranla dolu özüm.


Masamda boş kadehim,ardında bir kaç şişe,
Efkarlar katar katar,meyler vermiyor neşe,
Zihnimde onca sözcük,dolanır bucak köşe,
Binlerce şiir yazsam,tükenmez sana sözüm.


Ömrümün harmanında,ne sap kaldı ne saman,
Kum saati azaldı,tükendi onca zaman,
Öyle derin ki yaram,yarim sendedir derman,
Bir göz ucu bakışın,çaredir derde gözün.


Tuğal KÖSEMEN
23.Ekim.2021