17
Yorum
50
Beğeni
0,0
Puan
656
Okunma

neden
düşünüyorum
bir solukta çıkılmıyor içinden
insan bazen dupduru akan su
bazen de düğümü çözülmesi zor yığın
kendi içimden çıksam yeter
yine bir tarafa bırakıyorum anlaşılmaz sözleri
bildiğim yönde yürümem yeter
senden mi benden mi bilmem
arada bir düz yolda tökezlemem
senin gözlerinin mi
benim gözlerimin mi yıldızı
gün güne uzaklaşan
gün beyaz bir güvercin gibi
bu günlere açsa kanatlarını
okşayıp geçse beyaz bulutlar
mavi dudaklarıyla gülse gökyüzü
selam verse yaşama
eksilmiş duygularımı doldursa
dünyanın
insanı umursayan bakışı
kızgın bakmayın birbirinize
hani babamız Adem
annemiz Havva’ydı
bir düğümle açıklanamaz yaşayamadık/larım’ız
yada bir bölümün yaşayıp
diğer bölümün
yaşamadığı..
18. 10. 2021 / Nazik Gülünay