Biriktirdim tarifsiz yalnızlığımı,
Bu denli yakınken ahir zamana,
Dilsiz kelamlarım şimdi semaya,
Ürperen çığlıklarım hep içime...
Gecenin seher vaktinde,
Tâkatsiz inzivada yüreğim,
Geçen zamanlarda hayâ,
Pencerenin pervazında dertlerim,
Kalabalıklar yordu,
Ve dünya telaşı dokunan,
Düşler uzak,
Arzular artık,
Her râyihada bir serzeniş...

Kime gideyim söyleyin,
Direnen gururum cesaretsiz,
Suskun vaveylam bir o kadar çaresiz,
Kendi içimde kendime hasretim,
Uykumu emanet edemedim kimseye,
Ağaç kovuklarında yalnızlık fısıltısı,
Şiirlerimde gözyaşı matineleri,
Islak yastığımda anılarım,
Bir bildiği var mı?
Bildiğimi sandıklarım,
Hayatımın ezgisinde,
Tutuklu kaldı dizelerim...

Gidenlerin arkasından bakmaya,
Alıştım ben nasıl olsa,
Benim yanıma kâr kalanda bu,
Cebimde solgun bir gül,
Sırtımda ömrümün hazin yükü,
Sevdana soyundum bu kez,
Hasretine giyindim bile bile,
Geceler şahit zifiri acılara,
İçimde yarım kalmış,
İmlası bozuk,
Eski mülteci bir hüzün,
Mahcubiyetime saklanan...

Herkesin var umarsızca
Sığınacak ışıltılı bir evi,
Ben ise bu dünyada,
Tek başıma; mahzun,
Garip bir münzevi...