Kimse bilmez kimsenin ne için içtiğini
Bir anlam veremezler bu kadar dağılmana
Kimse bilmez hayattan ne için kaçtığını
Dilinden dökülenin altında derin mana
Göremezler gözlerin alevler saçtığını

İçersen sabah akşam her yer meyhane sana
Derdi ortaya döker efkâr denilen cerrah
Dertlerin yarıştığı dört bacaklı arena
Üstünde bir şişe mey, yan yana iki kadeh
Hepsi de dert ortağı oluverirler cana

Varsın ayıplasınlar gönlün sarhoşluğunu
Yeter ki düşümdeki sevgili çıkıp gelsin
Çünkü bir tek o sağlar sevmenin hoşluğunu
Beni bir o anlasın derdimi bir o bilsin
Bir tek o aydınlatır ruhumun loşluğunu

Coşari der ki aşktan sızıp kalmıştır ruhum
Ne soğuk duş aydırır ne de ağaran sabah
Desinler aşk yolunda süründü, öldü merhum
Yaşarken inleyenler ölürken çekmezler ah!
Meçhule karışırlar üstünü örtünce kum

09.10.2021/Samsun

İbrahim COŞAR