Kaybettim ben!seni
Hayallerimi,umutlarımı
Seni gördüğüm her anı, rüyalarımı...
İçinde sen olan yüreğimi kaybettim
“Kaybetmek”en çok bu kelimeden korkardım
Artık korkmuyorum
Kaybedecek bir şeyim yok biliyorum…
Seni kaybetmişken ne korkutabilirki beni,
Ebedi sonsuzluk
Hani derler ya seven katlanır
Katlanamadım sensizliğe
Yaşayamadım ellerini tutmadan
Tenininin sıcaklığını hissetmeden
Duydum ki birini bulmuşsun
Korkutuğu başıma getirdin
Oysa biliyordum ne zaman korksam
O korktuğum başıma gelirdi,geldi de
Ne kadar kaçtıysam korkularımdan
Kaybetme korkusu nakış nakış işlenmişti yüreğime
Korkularımın gerçekleşme vakti geldi galiba
Meğer çoktan kesilmiş cezam
Hayatımın en büyük cezası
Bi ömür müebbetmiş sensizliğe
Düştü ellerim iki yanıma
Kulak vermedin sözlerime
Boşunamı bu haykırışlarım
Belki bir gün pişmanlığımı duyacaksın
Ama o zaman bu şehri terk etmiş olacağım
Üzülürmüsün bilmem
Senden isteğim iki şeyi unutma
Sana yazdığım şiirlerin gerçekliğini
Diğeri,geçirdiğimiz o günü
Sensizlik sonum olsun
Bedenim toprağın ruhun da
Sana son sözüm olsun ELVEDA
🐋🐋🐋🐋