Sultan şehir gibi göç veriyorsun.
Sana doğan, senden bıkmış gidiyor.
Gönlün hasret eker, ne duruyorsun.
Çiçeği tohumu sökmüş gidiyor.


Koymaz oldun artık taş üstüne taş.
Canlansın gözünden akıttığın yaş.
Doğrulur mu belin, diklenir mi baş.
Mektubunu açmış, bakmış gidiyor.

Dokun idrakına, dokun bir gece.
Diline dolanan hangi düşünce.
Kusur sende beyim, düşün sadece.
Savurmuş külünü, dökmüş gidiyor.


Ruhunu bilirdin özündü senin.
Kendinden bir parça sayar bedenin.
Umut kandilini yakma nedenin.
Ağzına gem vurup, dikmiş gidiyor.


Üzgünüm demiştin hem de kaç kere.
Doğruyu haykırıp çökmüştün yere.
Elinden tutana çöken cendere.
Kendinden öteyi yıkmış gidiyor.


Birisi, ne duymuş, neler yazıyor.
Sızmış içlerine bağı bozuyor.
Gül Bülbüle neden, niçin kızıyor.
Bahçeyi, bostanı yakmış gidiyor.




zekeriya duman