Aklımın derininde, geçmişle şu an arası çizgi,
Verdiği ızdırap, dibi eşelenmiş ağaç kütüğü,
Bedeni besleyen ruhsa, şefkatin gücü nerede,
Ateşini geri çekmez, gösterdi bana kötüyü...

Benim büyüdüğüm o güzel dünyamız bitti,
Üzerine gölge düşmüş oyun içinde gibiyim,
Artık, sabah çivi gibi taze bedenim hiç yok,
Tuhaf halli, o garip karakterli insan gibiyim...

Herkese sessizlik perhizinde olduğunu söylüyor,
Kerpetenle laf alamıyorum, hınzırlığa çalışıyor,
Her lafa çengel atan, sanki benmişim ona göre,
Kazanmak şöyle dursun, mağlup etmeye çalışıyor...

Derlerdi:”Sakın birine görünüşü için aşık olma,”
Bir gözyaşı damlası olmamış, timsahtan çaldığı,
Bu hayatta hiç kimseye bağlanmamak gerekir,
Bağlandığım kurnaz, ayrılma çabası dolandığı...

Sadece günahı olmayanlar, diğerini yargılar,
İnsanların iyi kısmını görmemek gerçek dışı,
Kolayca okumadan kenara atılan romanım,
Ruh vardır insanda, roman olma, gerçek dışı...

Seçme şansım olsaydı, aşık olur muydum hiç,
Hayat birbirine uzakları bir araya getirirmiş,
Denesem dedim, Ay bizim gibi bazen saklanır,
Saklanma boşa hayattan, yaşanılanı getirirmiş...

Tere yağını kesmek kadar kolay geldi ayrılık,
Yalnızsam, sende yalnız, söke men kancaları,
Kolay kaçtığın bu sürede, sen kazanamazsın,
Zira kopan yüreklerimiz, geçmişin parçaları...


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

03/10/2021