Ne ara kaybettim ben seni,
Ne ara kırıldı kanatlarım,
Gülmelerimiz ne ara kesildi,
Nefretlerimiz neden elimizde,
Aynalara küskünlüğüm kimden,
Dağlandı yüreğim uçurumlarda,
Caydığım şarkılardan mahrum,
Hayatın dert tasasına mahkum...

Ne ara gönlüm karardı,
Ne ara gidişine alıştım,
Kokun ne ara saklandı benden,
Geçer mi kalbimin küsü,
Kendime kendimi arıyorum,
Her limanda göçebe sevgilerde,
Bin parçaya ayrıldım,
Yüreği ağzında vakitlerde,
Siyah beyaz filmlerde son veda...

Ne ara kuşlarımız yitip gitti,
Sımsıkı tutarken avuçlarımdan,
Ne ara araya aralar girdi,
Kime dokunur kirpiklerin,
Ahımı hangi rüzgar taşır,
Kara kışın ortasında,
Ne ara çiçek açarım,
İsimsiz bir mezar taşında,
Ne ara öldü çocuksu yanım...

Ne ara kabuk bağladı yaram,
Ne ara acıyı sever oldum,
Ne zormuş gideni beklemek,
İçimde sakladığım dertlerle,
Hırçın dalgalarda bahtımın karası,
Ayrı iklimlerde bu kaçıncı mevsim,
Şurama batan onulmaz acın,
Yalan da olsa bir tutam hicran,
İşte o misal bizimkisi...

Ne ara yarım kaldım,
Ne ara eksildin nefesimden,
Kimden miras bu sevda artığı,
Öpmeye kıyamadığım dudakların,
Kime helal bundan böyle,
Yaşadığımızın ne önemi var deme,
Ne ara herkes gibi oldun,
Dokundu sözlerin kederli yağmurlarda,
İçimde senli bir yerlere,
Haddini aşan gönüllere manidar,
Teslim edilmeyen aşkım,
Yersiz zamanlarda hakir,
Sürekli başa sarıyorum her sabahı,
Sanki hiç yaşanmamış gibi...