2
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
352
Okunma
kaygı duymuyorum olacaklardan
bir beklentim yok hayattan
çaresizliğin prangaları
perçinlenmiş ayaklarıma
sürüyorum ayaklarımı
yoksa ayaklarım mı beni sürüyor
anlamıyorum
ne hoşmuş
sorumsuzluk denen şey
üzülmüyor insan
olanlara
olmayanlara
kendine bile üzülemiyorsun
ağlayamıyorsun mesela
kabullenişin ıssız sokaklarında
yalnızlığı adımlıyorsun
acı çekmiyorsun
gecenin vicdanına
ömrünü emanet ediyorsun
dokunmuyor ömrüne
sessizce seni izliyor
uzakta
çekingen bir sokak lambası
tir tir titriyor
aldırış etmiyorsun
gidiyorsun
gittiğin yol belli değil
döneyim diyorsun
döneceğin yer belli değil
5.0
100% (2)
Cevap Yaz