Şiir ikindisinde ıslandım bu gün
Arınsın diye yaşama sevincim hüzünden
Söz verdim yağmura, artık ıslatmayacağım onu
dolu dolu içime çekeceğim toprak kokusunu
bütün geceyi kaplasa, yıldızları saklasa karanlık
perdeleri hiç açılmasa göğün ve hiç görmesem ışığını ne çıkar
en büyük kuyruklu yıldıza binip gök yüzünde dolaşacağım bu gece
konfeti gibi ışıl ışıl dökülecek yıldızlar yeryüzüne
bütün aşkları kutsayacağım dizelerimde

sancısız olacak bu şiirin doğumu
dünyanın en büyük yalanının ardına sığınmayacağım
seni seviyorum demeyeceğim hiç
içimde büyüteceğim
bir bebek gibi, solmayan bir çiçek gibi
gerçekten sevmek; gerektiğinde vazgeçebilmektir sevdiğinden
vazgeçtim ben de, vazgeçtim diyeceğim senden
sen bilmeyeceksin, kimse bilmeyecek, zaman silinecek belleklerden
şiir dolu yüreğimin yaprakları hiç dökülmeyecek
içeriden kapanacak sevginin mekanı
yürek penceresinde hercai menekşeler
son ağıtlarını yakacak kaybolan güneşin ardından
sende öleceğim sessizce sen bilmeyeceksin

ayrılığın bir adı olmayacak bundan böyle
öfkeden kudurmayacak denizlerim köpük köpük
boğulmadan sözcüklerim hüzün cenderesinde bir bir
uysallaşacak bütün gözlerdeki med cezirler
uysal üfürüklerle şişirecek aşk gemisinin yelkenlerini rüzgar
bilinmedik denizlere yelken basacak dümende yalnızlığım
bu son yolculuk olacak bu denizlerde, belki son geziniş dizelerde
derme çatma defterler arasında son kavgam sözcüklerle
bunca keskin duygudan bileylenmiş kalemim
intikamını alacak kağıtlardan acıtan aşkların
ve son şiirimi yazacağım aşka dair
kim bilir! Beklide en güzel aşk şiirini yazacağım

seni sevmek bir şiir zaten her anıda, her an’ımda
seni yaşamaksa tomurcuk olmak bahar dallarında
buram buram aşk kokan satır aralarında
kelebeğin kanat çırpışındaki telaş gibi
seninle olmak çiçek özlerinde nektara kavuşmak gibi
seni sevmek şiir ikindilerinde ıslanmak gibi
yağmurun ürperten serinliğinde gülüşler doldurmak mutluluğun sepetine
çamurdan yuvalarında yeni doğmuş kırlangıçlar gibi
seni sevmek, hep güneşe uzanmak kardelen gibi
bilmediğim kokunu özlemek ana kucağında bir bebek gibi
dün’ü sevmek, bu günü, yarını olduğu gibi, esrik bir düş gibi
gözlerinde ki hüznü, dudağındaki buruk tebessümü,
gül gibi, gülün dikeni gibi, seni sevmek olduğun gibi

şiir ikindisinde ıslandım bu gün, iliklerime kadar sırılsıklam
ama söz verdim ıslatmadım, artık ıslatmayacağım onu
belki de bu ıslandığım son yağmur olacak
ben de mevsim hep ilk yaz olacak, tek mevsim
kırkikindi yağmurları hep yağacak
o ürperten dokunuşları unutmayacağım
seni ve yağmuru dizelerime saklayıp sırra kadem basacağım
yeryüzünden Venüs’e bir köprü kuracağım yıldızlardan
gitmeden son bir şiir bırakacağım yüreğinin kuytusuna
kim bilir bekli de o günün anısına;
en güzel aşk şiirini yazacağım

yüreğine dokunacağım bu gece

Abdurrahman Güleç