sensizliğin karanlığı bu yüzümdeki gölge
nereye baksam bulaştıracağım
ışığı sönük bir oda, yıldızsız gece
yine de umutla kayan yıldızımı arıyorum
birden bir lâmba yansın
görülsün bir ışık parıltısı
bilinmesin yokluğun


gerçi kimin umurunda
varlığın yokluğun
benim, aşkın düğümünde çözümsüz
açmaya çalışan sensizliğimi
bir kaç damla göz yaşı
şiire giren
sevda dizeleri değil
sensiz geçen bir ömür


sensiz eksikliğim
yaşam suyunu yalnız geçmem
bir koltuğumda tutmadığım öğütler
diğerinde umutsuz umudum
gölgeni gördüğümde
bensizliğini izlemek


düşünüyorum da
ben gelmedim değil, sen geldin
ve köpürttün ayrılık saatini
lâmbasını söndürdün gecenin
ayrılık saatini kurdun günlere
böyle başladı kördüğüm

gerçekte ben geldim
sen görmedin

nasıl da körmüş
aşkın gözü.. anladım


nasıl da bulanık sensizliğin yüzü
ne önü görünüyor
ne de arkası

bir yağmur yağsa doyurasıya
gök kuşağı çıksa
geçer miyiz altından!..


28. 09. 2021 / Nazik Gülünay