Yüreğimde kelepçe
Aşkına tutukluyum
Her gece üzülüyorum
Karanlıkta kalıyorum
Aydınlığa hasretim
Senden uzakta
Yaşamak istemiyorum

Zamanı yok
Sayılı günler de değil
Ellerinden, gözlerinden
Dudaklarından, nefesinden
Uzakta yaşamak istemiyorum
Güneş yüzü görmeyen ranzamda
Oltamı attığım odamda
Aydınlık arıyorum
Nemli duvarlara resmini çiziyorum
Özlem duyuyorum
Biraz uzak kalsam
İsyankarım,acıyor yüreğim
Gözyaşlarım akıyor
Boğuluyorum yalnızlıktan
Bir solukluk umut veriyor aşkın
Ona tutunuyorum

Ben senden uzakta
Adam gibi yaşayamıyorum
Burası dört duvar arası
Buda bahtımın karası
Karanlık sevgilim burası
İçimde kanayan yarasın
Güneş kavursa bile bedenimi
Aydınlanmıyor
Aydınlanmayacak biliyorum
Uzakta deniz fenerinin soluk ışığı gibi
Seni görüyorum
Güneş değil karanlık burası
Ben sende aydınlanıyorum..
🐋🐋🐋🐋