Ben anılarıma sığındım,
Uzun zaman önce,
Özrü dilenmemiş,
Mahçup sabahlara uyandım,
Her gecenin sonunda,
Ben sana yetişemedim,
Gittiğin yollarda enkazlarım,
Olmazların ortasında,
Otobüs peronlarında sürüklenen,
Emanet dolaplarına bırakılan,
Beni benden iyi tanıyan,
Yalnızlığıma şimdi iyi bakıyorum...

Neresinden tuttuysam hayatın,
Hep elime battı kalbimin kırıkları,
Kendimden kaçamadığım,
İki uzak şehrin loş sokaklarında,
Suratıma kapanan kapılarda kaldım,
Zemheri ayazında ölüme çeyrek kala,
Hiç değmeyecek insanlara,
Ruhum değdi, incindim,
Nasıl kırarsa ağacın dalını,
Sert esen rüzgârlar,
Kırıldım hayâ eden,
Yalnız gönüllerde,
Kuytularda kalender duruşum,
Birikmiş özlemlerimi saklar...

Gökyüzü kadar uzak sancılardayım,
Hiç benim olmamış vazgeçişlerde,
Çıkamadığım kuyularım oldun,
Ahı tutarsa kalbimin,
Yanarsın azabın olurum,
Bir garip tecelli aldanmış hislerimde,
Tüm yaralarımı biliyorken,
Anlamını yitiren hayatın cazibesi,
Herşey olabildiğince sahte,
Seni yaşamış gibi yorgunluğum,
Perde aralıklarında hasret notaları,
Prangaya dönüşmüş hüzün kelimeleri,
Beni bende nereye sakladın,
Kimsesizliğimi hangi mevsimde bulurum,
Valizime sığmadı belkilerle yaşamak,
Bir zamanlar canımın içiydin,
Şimdilerde canımın hiçi oldun...