Çoğul bir yanlışlıktır teklik
silah sızlanma çünkü
art niyeti körükler güçsüzlük

sen ey otobüs duraklarının bekleyen kadını
gördün mü
yüzündeki güzelliğin giderkenki alımı
işte bu
gündüzün gölgesi gece
gizemli görkemli gece

çok önce gölgemi okudum birinde
ya vardım ya yoktum on sekizimde
kentin ara sokaklarında
giderdim peşinden gölgemin
gölge düşerdi peşimden
ah o günleri acıyla hatırlarım
gözlerim buğulandıkça
hüznüm dalgalandıkça
bakın çocukluğumun en üzgün yanını tuttum
işte burada
işte

şimdi bu tahtası takırdayan dünyadır
tıklım tıklım topuklarına kan çalınan
sımsıcak bir yaşamaktan kaçan gün
burada gölgelenmektedir çünkü
işte gülümseyen bir gölge gece

ayinden yeni döndük
oynaması sıkıcı bir oyun yaşamak
hayat
kanıma kan kat
kanıma kan

geceyi en hüzünlü yanıyla kaldırdım
şöyle dedim ona:
“bak gece
ben büyümüyorum
içimdeki acı büyüyor”.

Ahmet DOĞRU, Dünya Döngüsü’nden