Yıllar sonra uğradım bizim köye,
Çeşmenin başında durdum ağladım.
Gençleri tanıştırdı yeni kaye,
Eski komşuları sordum ağladım.

Koşup oynadığım toprak yoluna,
Parke taşları dizmişler enine,
Arabamı çektim evin önüne,
Kanatlı kapıdan girdim ağladım.

Açtım kerpiçten evin kapısını,
Yıllar dökmüş toprak sıvasını,
Duvardaki babamın sakosunu,
Elime yüzüme sürdüm ağladım.

Fareler kemirmiş otlu yastığı,
Şu çanak ninemin peynir bastığı,
Anamın giydiği kara lastiği,
Çatı arasında gördüm ağladım.

Bir selam çaktım ceviz ağacına,
Ses yok, belliki küsmüş sahibine,
Bir dalı kurumuş dutun dibine,
Yamalı minderi serdim ağladım.

Dönerken uğradım köyün kabrine,
El açtım sonsuzluğun sahibine,
Bizim evden dört mezarın dibine,
Yorgun dizlerimi kırdım ağladım.

Keşkelerim gider durur ağrıma,
Bağırırım felek uymaz çağrıma,
Gam yüklü sineme yanık bağrıma,
Yekinip yumruğu vurdum ağladım.

Çekmek zordu fakirliğin derdini,
Fatih bundan terkeyledi yurdunu,
Gözlerimden geçen film şeridini,
Elli yıl geriye sardım ağladım.

Fatih Coşgun 26.09.2021