bulutların küskün gölgelerinde geceyim simsiyah
gamlı güneşler birikir yüzümün çığlığında
denizler sularını attığında arlanır bahar
ikliminde hüzün vardır
ikliminde inleyen
bir Anne





gözleri buğulu bir adamın mavisine es yüreğim
duman kadar dağınık nazlı susuşlarında
sancılı sevdayım
yalnızlığımın en güzel mutluluğu tüllendiğinde yamaçlarına
sinende saf meleğim
zaman söktükçe
an’ları






dinmeyen masalın ulusunda ğöğsünde uyur sevmelerim
ellerinde çocukluğum bu yüzden
bu yüzden
gelişine işitilmez saatler kurduğum ateş
ahh...
beni kim anlar
soluğumda kıpkızıl aşk
ve tenimde dolaşan
sırrın sesi




bilmiyorum
nasıl anlatsan dudağımdaki sevinci
düşlerimi hangi geceye kursam
ağlamasa dilimde akşam
şahlanırken mavide duygularım
ağrımasa sahilleri






içimin tınısında ruhuma çarpan hecesin
ses versem ömrüne
beni uyutacaksın günahlarımda
ki başka ocak bilmem ben
seninle uyanırım sabaha


bu yüzden
zaman hep azaptır hiç ölmem


.....