bir kuş gibi uçup gitmek istiyorum
demir parmaklıklı pencerelerin ardından
her şeyim var
ve hiç bir şeyim yok artık
tutunacak dalım bile dünyada

kırık beyaz boyalı depodan bozma bir odada
kirli sarı tuğla kızılı döşemeler
üstüme abanan kocaman bir kasvet
şehre giden yollarda motor homurtuları
acil kapısı
sıra sıra ambulanslar
bezgin yorgun adamlar ellerinde kağıt bardaktaki çay ve eşlikci duman duman sigaralar
mahkum koğuşu
fahiş fiyatlı bol gürültülü bir kantin
bahçeye bakan pencerenin önünde devriye gezen jandarma...

bitmek bilmeyen anlamsız bir kavganın yorgun düşmüş neferiyim

sağım solum ateş
önüm arkam uçurum
yeter
yetsin artık bunca tahammül
hoşgörü
vefa
ben artık yokum
kurduğun bu saçma bu abuk oyunda oynamıyorum

ben şu demir parmaklıklı pencereden sonsuzluğa uzanmak
bir kuş misali kanatlanıp uçup gitmek istiyorum.
....

yüreğimde çağlayan özlemler
gönlümde canımı közlerce yakan burukluk
kalbim öylesine bir kırık ki
tuz buz
paramparça


gri göklere doğru kanat çırpmak
uzayın enginliklerinde
kaybolmak istiyorum.

yalan dolan hayatlardan
doymak bilmeyen fırsatçı ruhlulardan
bencil, muhteris, kinci
herkesi yok
hiç sayan akıl tutulması yaşayanlardan
çekip gitmek istiyorum

üfle suruna Serafil artık bu oyun bitsin
ben de mutlu olacağım diyarlara gitmek istiyorum.

b’!kayy@2bin20bir


Şiirimi günün şiiri olmaya uygun gören sayın Edebiyat Defteri kuruluna, beğeni ve güzel yorumları için tüm kalem dostlarıma çok teşekkür ederim.
Sonsuz saygı ve selamlar...