GECELER

Başımı yastığa koyduğum zaman
Vicdanıma hesap sorar geceler
Gözlerime çöker kara bir duman
Keşke yumağına sarar geceler.

Nedamet duygusu hâra düşürür
Aczim beni âh-u zara düşürür
Kirpikler gözümü yere düşürür
Yağmurla boranı karar geceler.

Zifir karanlığa uzanır başım
Sicim gibi iner sanki gözyaşım
Dertler akran olur,hüzün sırdaşım
Benlik zincirimi kırar geceler

Sırra kadem basmış mehtap görülmez
Yıldızlar saklanmış, asla erilmez
Yüreğim yaralı merhem sürülmez
Hasret hırkasını örer geceler

Kaçırır uykumu böler düşümü
Düşünceler kaplar garip başımı
Gurbette yontulan sabır taşımı
Ortadan ikiye yarar geceler

Gönül telim titrer, her yer karanlık
Nerde ay ışığı,hani şamdanlık?
Dertler koca ömür, neşe bir anlık
Gelir yüreğimi yorar geceler?

Ölüm korkusu hep kaplar içimi
Vicdan açar çarşaf çarşaf suçumu
Tövbe tarağıyla siyah saçımı
Islatıp ıslatıp tarar geceler

Dağ taşıtmış gibi bırakıp yorgun
Bezdirip hayattan eyledi kırgın
Nurgül’ün üstüne olup da yorgan
Siyah örtüsünü serer geceler

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ