Ah, göğün penceresinde saklı turkuazı özlemin
Derin dondurucuda saklı tutulası sevgiyi
B/ölmekse binlerce parçaya
Tutuşan ruhum
Kanat açtığım kabrim
Oysaki ne kâhindim ben ne melek ne zebani

Bir türkü tutturduğum
Yanık kelamın ucunda saklı bir g/iz gibi
Sobelendiğim rüzgârın bıçkın ruhunda
Saklıyım onca zamandır
Seslendiğim binlerce cümle ve dize
Saklı tutulası aşkın sonuna geldiğimin de müjdecisi:
Öyle ya, kocaman bir ağırlığı attım denizin dibine
Şimdilerde daha çok sevebilirim kendimi
Kendimsiz bir dünya özlemini yitirdiğim
Düş kafesimde saklı bir yemini bozduğum
Ruhumdaki kehanetin de sonlandığı.

Muziptir diğer yüzüm
Mülayim olsam biçare
Müzmin bir âşıksam ve katıksız
Safiyet yüklendiğim he karede
Dona kalan bir gülüşün solduğu
Şu ulvi rakımda saklı bir hayal gibi
Edimlerde unutulmuş bir şafak gibi
Şakağıma dayalı kaleminse tutulmuş nefesi.

İzahı olmayan acılardan derlediğim güncenin silgisi
Bak, nasıl da doğurgan acılar
Açılamadığım kadar
Bir adım sonrası olsa bile mezar
Yaşadığıma dair süre gelen onca terane
Düş pazarında unutulmuş bir sepette dolu
Sayısız mevsim gibi
Ve sabır ve şükür ve keder
Kaderimle aralıksız iştigal
Müstakbel gözyaşlarım içime akıttığım
Müzmin gölgemse terk etmeyen
Müdavimi olduğum kadar
Huzura dair bir yoldur
İzini sürdüğüm yasın da neşrinde
Kutsal bir surede saklı sevgiden ötesi yok işte.

Yüreğin kıblesinde tutuşan bir isyan
Sönmekse buz dağına dokunduğumda ansızın
Solan gün gibi ve yüzüm
Yüzden geriye sayıp da sonunda vardığım
Tek yüzüm sunduğum ve serdiğim ve sardığım
Aşkın halesi umuda dair bir bekleyiş
Seviyorum işte rüzgâr olmayı…