0
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
502
Okunma
Yaramaz zamanlarımın
Uslanmaz iç sesleri
Ele verdi kuytularımı
Darda bırakıverdi beni
Gece oldu
Hasret büyüdü
Susuz bir çöl akşamına
Uğurlandım
Yılmadım da
Yorulmadım
Usanmadım şu yalan tabiatından
Benim dünyam maviydi
Karası da vardı berraktı ama
Şimdi sormaktayım sorular
Cevaplanamayan
Usul usul bitmekte
Bir papatyanın son yaprağını
Heyecandan sayamadım
Bilmek istemedim
Beni sevip sevmediğini
Karanlık çöktü en derinlere
Karanlık aydınlıktan aydındır aslında
Gözler görmez lakin eller dokunur
Hah şimdi bırakın beni orada
Sayıklayayım aşkımı
Arayayım el yordamıyla
Nefes nefese kalana kadar
Anayım adını
Soğuk bir su misali
Dineyim sessizliğin içinde
Hissediyorum geldiğini
Uzan bana doğru
Kavra beni
Ve sadece sus sonsuzlukta
5.0
100% (5)
