Anılar gezinirken bahçede
Bir garip kimsesizlikle
Eylül hazanı vurduysa bahçeyi
Söylenecek söz yok

Dün geçiyordum önünden
Hiç içimden gelmedi dönüp te bakmak
Ağaçlar o güzelim ağaçlar baltalanarak
Hayatın acımasızlığını anlattı bana

Öncekinden daha kullanışlı olacaktır muhakkak
Ancak hiç bir zaman o eski ruhu taşımayacak

Sahiplerinden sinen o mistik hava sanki
Her çiçeğe sinen okunmuş bir elhem gibiydi

Üzgün hüzünlü dudaklarda kalmış buruk
Eski bir tebessümle hatırlanarak
Gözümün önünden bir bir geçtiler

Ser verdiler asla sır vermediler
Kimbilir nasıl ağladılar güzelim çiçekler
Yalan değilmiş acıtıyormuş gerçekler

Ağaçlar gövdelerine vurulan her darbede
Belli ki içten içe ağlamış olsalar da
Gururlarından baş eğip sormamışlardır
Neden neden kesiyorsunuz bizleri neden

Çiçekler narindir dayanamayıp ağlamışlardır

Yüksel Nimet Apel

13.EyLÜL.2021.Bodrum
0 Yorum