Bakınca aynalardan sensiz yüzüme
Bir hüzün damlası dolar gözüme
Ne şu kara geceler ne gündüzüme
Sensiz hiçbir türlü alışamadım


Hatayı kendimde arayıp durdum
Kah isyana girdim kah hayra yordum
Kısacık Ömrümü saçıp savurdum
Sensiz yaşamaya alışamadım


Güller de aradım güzel kokunu
Olmadı gönlüme senden yakını
Helal et güzelim bana hakkını
Seni el bilmeye alışamadım


Bazen umut verdin ağlattın bazı
Sabrımla sevdim ben oysa her nazı
Görmedin ardın da kalan enkazı
Ben gitmene hala alışamadım


Sanki buradasın içim de hala
Uğramış gibiyim bir izmihlal’a
Kuş konmaz Rüzgarın kırdığı dala
Ben sana küsmeye alışamadım


Kaç kere denedim bilsen kaç kere
çıkarıp kalbimi atsam bir yere
Kays’ın bilmediği susuz çöllere
Düştüm vaz geçmeye alışamadım



Nasıl Bir savaştı, kan kaybettim kan
Ne kılıcım kaldı ne kalkan
Garip bir hüzündür genzimi yakan
Seni unutmaya alışamadım.