ilkin doğuyor insan sonra ölüyor insan
ilkin çiçek açmayan ikinciye koşuyor
ikinciyle gülmeyen yalancıyla ağlıyor
sende görüyorsun ki bahar bile kırk parça
kırk kementte bir umut 
kırk yasın bir düğünü .
kırk topalda bir ayak
şey diyebildim sadece şey
acıyı, şekersiz çayla bastırmak gibi bir şey.


ne vakit saat durur kuş kavuşur göğüne
madem ki kafesteyiz rızık bir avuç buğday
bir avuç umur dedim
biraz tuzluca yağmur
bir kaç dal çiçek açıp solacaktım hepsi bu
sende görüyorsun ki umur bir dipsiz kuyu
bilirim ki maviler aynası birbirinin
ne üstte kibir olur ne de altta karınca
şey diyebildim şey
balığın kılçığına küsmesi gibi birşey



balık suya susadı
okyanus çöl kanadı
ne vakit ki maviye gri gibi davransak
asar o mor bulutlar yüzündeki astarı
dudağını kolunun tersiyle silen çocuk
başın göğe yakışır
bugün mavi gülümse
sol yanında saklambaç sağ yanında birdirbir
sende biliyorsun ki
bir eşek bir eşeği ödünç kaşıdığında
orda çiçekler solar
şey diyebildim şey
bir bıçağın kınına susması gibi birşey

İbrahim Sezgin