Sahip olduğum birkaç anlam yüklü eşya,
Ya da onların sahip oldukları biçimsiz bir adam,
Hepsine yalnızlığım çökmüş, aşırı karamsar,
Geçen seneden beri pis kanımla beslediğim sivrisinekler,
Çiçekleri anlatırlar, bulutları,
Tadı damaklarında aşklarını,
Düşünürüm örümcek ağlarımı,
Kabuslarımı, hezeyanlarımı,
O tutkulu akşamları dillendiren ağızlar;
Ve heyecanları ve gözlerindeki parıltılar,
Yıkılmış o güzide mutluluklarına özlemleri var,
İnşa olmamış, bir adım ilerlememiş hayatıma hortlarım,
Ve korkarım ürpererek, daha acı olacak diye,
Sanılarımın, hayallerimin tutarlılığı sıfıra sıfır,
Gıpta ile imrenerek kıskanırım tabi ki de,
Kurşuni soluk renklerle manâsız karalamalar,
Biraz bozuk para,
Boş bir cüzdan,
Bitik çakmaklar,
Ağzına kadar dolu bir küllük,
Bir iki tane kirli gömlek,
Duvarlarda rutubetler,
Menteşelerde ıslık,
Yağmurda yıkanmış üstüm hâlen ıslak,
Binalardan kahkahalar, inlenemeler,
İmkânsız uykumu bölen haşin soluklar,
Güzel şeyleri anlatırlar durmadan,
Suskunluğum, doldurulamaz bakışlarım,
Masada bağlandığım eşyalar,
Ve oda duman,
Ve oda darmadağın.