Zaman aldıklarını daha geri verir mi
Zamanın aldığına insan aklı erermi

Zaman şimdi sonbahar dökülüyor yapraklar
Ziyadesiyle üryan baktığımda topraklar
Zul oluyor yağmurla ıslanınca sokaklar
Zor geliyor gidişin sinemde taze durur
Zor gelen o gidişin Eylül’le beni vurur

Züleyha gözlerinde nice günler yitirdim
Ziyan olan maziden süslü dünler yitirdim
Zararı bana oldu hep kendimi bitirdim
Zebil olan sevdanın geçmişine bakarak
Zembelek ağıtları yüreğimde yakarak

Zil taktım acılara hicran sarmalı kaptan
Zahiri hak belledim ayırıp dört kitaptan
Zuhuru irdeledim olmayacak hitaptan
Zanlı saydım kendimi kabullenip suçumu
Zira bu düşünceyle parçaladım içimi

Zebunum pejmurdeyim öylesine bi çare
Zehirledim ruhumu hayalinle bir süre
Zemb saydım tüm olanı direnmeden boş yere
Zorbalık yapamadım baş kaldırıp kadere
Zayıf davranıp öyle razı geldim kedere

Zarfa gizlediğin o son resmindeki yüzün
Zevki sefa arkında serper üstüme hüzün
Zifir gecelerimi kanattığında izin
Zahit bağnaz yasaklı hallere bürünürüm
Zihnimin azığında hüzünlü görünürüm

Zaman aldıklarını geri koymaz Azize’m
Zaman aldıklarına asla doymaz Azize’m

Mehmet Kılıçel
Soğukdoğulu