2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
377
Okunma
gözlerim sabahı bekler
bir mahkûm prangasında
ellerim titrek
sözlerim tırsak
dizlerim bağlı
avuç içlerim ise
yol bulmaya çalışan bir harita
semada kuşlar gibi
yeryüzünde ise kızgın bir boğa
her an ininden çıkıp
özgür bir kelebek gibi
nereye gideceğimi bilmeden
bir o yana bir bu yana koşturmak,
avazım çıkana kadar haykırmak
ve en nihayetinde
bir meçhule saplanmak
artık her şey olası
her şey tekdüze
sanki;
annesinden koparılmış bir çocuk
yolunu bilmeyen bir abdal
traşlanmamış bir kalp
bir o kadar çaresiz
ve bir o kadarda korkusuz
yorgun ve anlamsız bakan
o masum gözlerin ardındaki
amansız bir çocuk.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz