4
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
538
Okunma
bir dal sigara
mahpushane parmaklarında esirim
son sigaramı yaktım
ne ben farkındayım yandığımın
ne sigaram
eskimiş bir aynanın karşısında
yıllanmış bir şarap gibiyim
ne ben farkındayım zamanın
ne, gündüzler farkında gecenin
sabahı bekleyen bir hasta gibi
ölüyorum her şafakta
beynim şikayetçi her nefesimden
bedenim ise aciz, boşvermişliğimden
yaşasam biçareyim,
sabahı beklesem kimsesiz
son sigaramı yaktım
ne ben farkındayım yandığımın
ne sigaram
gün doğmayı bıraktı hücremde
parmaklıkların keskin soğuğu
yüzüme bir tokat gibi çarpıyor
avuç içlerimde çaresizliğin resmi
yüzümde ise bir çocuğun masumiyeti.
5.0
100% (7)
Cevap Yaz