Onca serüvenli yoldan sonra,
Bir durakta olabilirim,
Bir sığınakta,
Fakat anıların rahat bırakır mı?
Gözlerini kapattığında,
Ellerini değdiğinde,
Başka şehirleri hissetmez misin?
Başka rüzgarları özlemez mi tenin,
Başka isimlere sürçmez mi dilin.
Ben, yerini yadırgamadan koruyan;
Ya da nasıl demek istiyorsan:
"Yerinde sayan" bir mekanizmayım,
Ömrü azalan ama hâlâ iş gören bir salıncak,
Üzerine isimler kazınmış,
Sökülmemiş, çürüyen bir direk,
İki senede bir,
Bazen istisnai, senede bir,
Zımparalanıp, cilalanan bir oturak.
Peki, onca duraktan, konaktan,
Peki onca savrulup gittiğin yolculuktan sonra,
Benim gibi, dikelip bir sürü ıstırap biriktiren,
Bir sürü gözyaşıyla sulanıp,
Yüzlerce ayrılığa tanık olup;
Kasveti üzerine çökmüş bir durak niye?
Beklemem, oturasın, soluklanasın,
Yaralarımı bir deşip bir okşayasın,
Kuru bir tahta parçasına bağlanasın diye.