Evim şen şakrak bilinsin.
Gelin.
Uzanın koltuklarına.
Aldırmayın
Radyomdaki şarkılara.
Hüzünlü birkaç ezgi...
Kanmayın
Zenginliğine soframın.
Tabak kaşık senfonisi yalnızca.
Çalınır akşamları,
Tek biletli bir salonda.
Duyup
Gürültümüzü komşular,
Şikayete buyursunlar.
Buyursunlar da
Onlar da,
Bir kadeh kaldırsınlar.
Yalvarırım kısmayın müziğin sesini.
Örtün;
Yalnızlığımın üstünü,
"İçten" bakışlarınızla.
Görmek istemiyorum
Hoşnutsuz birini
Ne olur gülümseyin.
Yetmedi mi artık
Bu düyanın kederi.
Ben aciz bir şairim.
Işıklarım açık uyurum geceleri.
Hep oynamak ister
İçimdeki çocuk.
Çıkarır yüzüme vurur da
Sobeleyemem
Kaçıp giden sevinçleri.
Etrafımda
Ucuz zaman tüccarları...
Griye çalar
Yağlı suretleri.
Bu ne hafif kalabalık.
Tek elimle kaldırabilirim hepsini.
Yalvarırım kısmayın müziğin sesini.
Evim,
Şen şakrak bilinsin.
Yalnızlık
Şiirden de olsa silinsin.
Cenk İNAN