Dile kolay yıllarımı veriyorum ömrün tükenmez hayatına
Yüreğim demir kapıların bir ardı nefes bile alamıyorum
Dizelerim mahkumun birer cümleleri gibi dökülüyor
Ben aşka kelepçe vurmuş bir çareyim çaresizliğin içinde

Bir göğüs tutsam siper etsem kendimi doğar mı o güneş
Derde tutuklu bir aşk gözlerime bakmayın yaş akmaz
Kırardı bu kelepçeleri belki göz yaşım akabilseydi keşke
Gölgesi kalmamış bir ağaç birde kuru dal her yer yangın içinde

Geceyi ay süsler iken nerde gündüzüme doğacak o pırıltı
Dört mevsim hayal oldu yüreğin aynasında ki demir kapılar
Öncedendi seyir edilen günler gelecek için neşeli hayaller
Görmez misiniz ellerimde ki çaresizliği ne izlersiniz

Aklıma geldiğinde o zor günler daha da zorlaşır düşünürüm
Unutulmak kadar aciz bir hayat sürüyoruz sefa görmeden cefayı
Nerde nerede daha dün bir avuca sığardı dualar yükselirdi hep
Şimdi diz çökmek gelmez içimden nasip olmaz bir avuç mutluluk

Belki yıllar geçecek boynu bükük düşünmeler hep tazelenecek
Derde iyi gelecek bir geçmiş düşmanımın dizlerinde uyumak gibi
Gençliğim çürür bir kadehin masada eskileri beyan etmesi
Bir mahkum düşün düşün ki demir parmaklıklardan izler özgürlüğü

Kızgın demiri dövdükçe dövdüler bastılar yüreğime acımadan
Sesleniyorum bir çığlık dağı taşı devirdi lakin duymadı kimseler
İçimde koptu kıyamet buna sessiz kalan geleceğin kendisidir
Ey hayat ben bir mahkumum masum dediğin aşkın kendisine