Köy düşer aklıma, kurur boğazım
Özlem dedim, sıla dedim, yol oldum
Dökülmeye hazır, doluyor ağzım
Ozan dedim, şiir dedim, dil oldum

Topraktan taş duvar, gelir üstüme
Vuslatım otuz yıl, yazar destime
Yüreğim buz keser, döner büstüme
Soğuk dedim, boran dedim, yel oldum

Firağım sıralı, zannet ki katar
Omuzum yük almaz, bir yana tartar
Çiçeğin şahıydı, özlemim artar
Hüzün dedim, bülbül dedim, gül oldum

Yaş elliye vardı, aldım yükümü
Çınardım incelttim, kalın kökümü
İşledi tenime, yaprak dökümü
Ağaç dedim, hazan yedim, dal oldum

Her baktığım canlı, boynunu eğer
O masum günlerim, dünyaya değer
Çocukluk yıllarım, bir aşkmış meğer
Mecnun dedim, sevda dedim, çöl oldum

Bu nasıl sevdaymış, ne kadar beter
Saklanmış bir gönül, içine iter
Gurbetin ateşi, yandıkça tüter
Vatan dedim, özlem dedim, el oldum

Yüreğim harlandı, yakılı kaldım
Ayağım yol tutmaz, çakılı kaldım
Nakaratım aynı, takılı kaldım
Aras dedim, gözüm dedim, sel oldum

İSHAK ARAS
ishakaras (mihman)
11 Ağustos 2021

Şairlerden inciler

Vakit var diyerek yazı bekledim
Belki bir gün diye zaman sakladım
Beklerken burada kalbi tekledim
Saçım dedim başım dedim kel oldum...
Dilek Pınarı

Köyden uzak bir murat alamadım
Dertlerden asla ayrı kalamadım
Bir dostun kapısını çalamadım
Sohbet dedim, dostluk dedim, lal oldum…
Osman Akçay

Kurumuş dereler yüzenler nerde?
Gelse üzülürdüm insanlık birde
Efkarım bulutla ağladım derde
Kurumuş gövdeye solmuş, dal oldum.

Bir gönül sıcağı köyü özlemiş
Deminde yaralar kimi közlemiş
Ateşim dumanda yanan izlemiş
Dermanı arayan sende, hal oldum...
Ahmet Kara

koydum geldim eşi dostu yareni
bensiz geçti düğün bayram töreni
hızımız geçti geldik bastık freni
yabanlara kazma kürek bel oldum...
Ahmet Coşkun 1

Köy deyince yanar sızlar yüreğim
Elimden düşmezdi belim, küreğim
Azığımda kuru soğan ekmeğim
Şeker oldu pekmez oldu bal oldu...
Hayrullah

Bükülmüştür belim,hep azar azar,
Ben bahtı karalı,gönlüm çemenzar,
Bahçemde gül yoktu,sahipsiz mezar,
Ağam dedim,paşam dedim,kul oldum...
Nurettin GÜLBEY

Köy denince sızlar burun direğim
Cayır cayır yanar gönül çereğım
Şu gurbet ellerde söndü ereğim
Sıla dedim, yandım yandım kül oldum.
NURGÜL KAYNAR YÜCE