11
Yorum
26
Beğeni
5,0
Puan
559
Okunma
Akıp geçerken zaman, her gün ömrümüzden yerken haybeden, fıtratımızdan da her gün uzaklaştığımızı fark edemeyiz.
Bugünün dünden kötü düşünmek bugünümüze yaptığımız en büyük kötülüktür aslında. Bugün bunu diyen kişi yarın olunca da aynısını diyecektir.
Dönüp bakmak istediğinde geri bıraktığı anılarını, geriye kalanları aramak istediğinde...
Bulabileceği nedir? Nerede arar?
Hoş arasa da fark eder mi?...
Anılar vardır ya;
Gizli,
Saklı,
Kapalı sandıkta tuttuğun...
Bilirsin,
Hissedersin,
Görürsün de
Heyhat!
Uzaktadır hep,
Ne kadar koşsan da
Fark etmez...
Tutarsın,
Kavrarsın
Titrek,
Kirli,
Zayıf bir çift elle
Kapalı sandığını...
Heyhat!
Kilitlidir hep,
Ne kadar zorlasan da
Fark etmez... fark etmez...
Açtığında,
Araladığında
Bir nebze heyecan,
Yazılmamış,
Karalanmamış bir sayfa
Ya da
Değeri yitmemiş,
Toz konduramadığın,
Kırılmamış bir hayal umarsın...
Heyhat!
İçi boştur hep,
Ne kadar arasan da
Fark etmez... fark etmez... fark etmez işte!
5.0
100% (15)