Ruha nefesi veren hak sahibi,
Alacak olan da elbet kendisi,
Bizler; hem gelici hem de gidici,
Bak, zaman nasıl da akıp geçiyor
Hazır mı sırata mekân sahibi?

Dünya dediğin içi boş bir çanak,
Güz dalında sararıp solmuş yaprak
Vakitli vakitsiz düşüyor zaman,
Gözyaşlarından damlalar çalarak.

Geride bıraktığın koca yıllar
Yitip giden o güzelim hayatlar
Dönüp son kez aynaya baktığında
Kalbinden geçenleri yansıtırlar.

Çalışırken şafağın değirmeni
Durmadan öğütür doğan günleri
gözlerinin önünden geçen ömrün
Gün gelince kapatır göz perdeni.

Saat aniden durur zaman yürür
Kör kuyunun eşiğindedir ömür
Mavilikler içinde yüzen zaman
Birden siyah urbalara bürünür.

Dünya bir han, bizler içinde yolcu,
Aha! Karşında bekler seni sorgu
Hidayetin ise Kevser havuzu,
Bulunur menzile varmanın yolu

Dumani der, yitirme metanetin
Zaman ahir zaman kıyamet yakın
Gün tamam, yarınsa meçhul bir gemi
Zamana boyun eğmeye değer mi?

Hasan Taşcı (Dumani