Ağaçlar insan gibidir. Bir tohumla başlar bir ağacın hikayesi. Ya da bir fidanla. Yıllarca serpilir boy verir , güçlenir kök salar toprağa.Kirli havayı temizler, oksijen verir, erozyonu, seli, toprak kaymasını önler.
Kaç canlıya, börtü böceğe kucak açar bağrında. Kaç kuş yuva yapar dallarına, kaç böcek rızıklanır yaprağından tomurundan.
Bilmem kaç yolcuya, kaç ırgata gölgelik olur.
Kaç fidan işçisinin tuzlu alın teri karışır toprağına. Kaç amelenin ellerinde nasır olarak hatıra bırakır.
Kaç insanın mesire alanı olmuştur.
Kaç ceylanın siperi, kaç aslanın mekanı.
Kurusu kaç sobada kaç fakirin sırtını gızdırmıştır. Yine kaç sobada kaç garip gurabanın çorba kazanını kaynatmıştır. Kaç mektebin okul sırası, kaç öğretmen kürsüsü, kaç gelinlik kızın çeyiz sandığı olmuştur mahir oymacı marangozun ellerinde.
Kaç kitap, kaç defter olmuştur kim bilir ve kaç kalem olup kaç öğrenci, kaç öğretmen, kaç mühendis, kaç hekim yetiştirmiştir. Doğduğumuzda beşiğimiz, öldüğümüzde salımız olmuştur.
Ah canım ağaçlarım, akciğerim, nefesim, toprak damımın merteği, binalarımın iskelesi, yörük kızın yannığı, çadırının çatmadı, babannemin süllüm merdiveni….
Sizi yakan kirli elleri Rabbim kahr-u perişan eylesin inşaallah.
Kaleminize yüreğinize sağlık değerli kardeşim