Bir hayali örüyorum dünden....
Sonra
ilmeği kaçıyor uykunun geceden,
İniyorum o tepenin yamacından
Gün batımı da değilmiş güzel olan

Aklım sırrına ser verirken,
Yüzünü gözlerime berkittim
Boynumu ayak bileklerime yamarken,
Bu gidişe ancak ayak erdirilebilirdi,
Sırrına ser verirken...

Ayaklarım,
ilk onlar atıldı yanından
Daha demin çökmeden
En erkek yerlerinden,
Ayaklarından hortladı, gururum

Gururum, onu çok sonra,
Yastığımda uykusuz bulmuştum
Tavana asılı gözlerime,
Bir kara noktayı işaret ederken

Bu senin gözlerin ne acımasızdır
Onlar ki baktıkça büyülüyor
Bu benim gururum ne cansızdır
O ki karardıkça küçülüyor

İniyorum o yamaçtan,
Yanımda bir kaç mahkumla
Ellerim ceplerimde...
Üşümüş say bu kerre ellerimi ,
Değiverse boşluğa yakacak meltemini,
Değmesinler...

Ellerim mahpus ceplerimde,
Üşümüş say bu kerre ellerimi,
Mahkumun elleri değil miydi
Soğuk demire kenetlenen?
Hangi hayalin düştü ki zihnimden
Hangisini tutsun ellerim ?

Bu kerre üşümüş say ellerimi
Onlar ki ceplerime mahkumlar
Hatıraların taze,
cinnetimi kazanda kaynatırlar


İniyorum;
Gitgide büyüyen gözlerin miyobu artarken
Alçaklığımı da yuvarlıyorum eteklerinden,
Yarasını bellesin iyice !
Kalkan kaşından, büyüyen gözlerinden


Dümdüz bir sarhoşluğu adımlıyorum,
En ayık yerlerinden,
Sallanıyor hayalin, tam düşürdüm derken...
Sarhoş bir köşeden;
Hayatımın herhangi bir yerinden

Acıyan,
Ayık ve büyüyen gözlerin,
Bir başka hallenmelerin...
Bu kerre üşümüş say,
Ellerim ayaklarım gururumla mahkumlar


28.09.2020 İstanbul,
S(y)N