Aşkım ne seneler atlattı,
Bazen tökezledim, ama düşmedim,
Dibe vuran yokluğun da,
Hazan yaprakları döktüm,
Bin kere öldüm sevdanla,
Sırat köprüsünden sensiz atladım…

Dalgaların vurur kıyıya, yıprattı setlerimi,
Perdeleri çekili aşk penceremin,
Kulaçlar atarım çöl kumlarında,
Mecnundan farkım mı var,
Sessizlik-ıssızlık gördüklerim…

Kaç zamandır bu gönül,
Aydınlığa ulaşmadı,
Sağa dön ateş, sola dön alev,
Kızgındır aşk kumların…

Çocuksu yanım, yamaçlardan kır çiçeği topladı,
Çiğdemi de tepeler den, zaten çiçeksi kokuların,
Ayrılmadı hiç benden...

İmzamı atmışım kader defterime,
Yazana katılmışım, kabullenmişim sensizliği,
Bir gün bana dönene kadar...

Maden işçisi bulur ya pırlanta, altın parçaları,
Değeri ona göre binlerce liralar, bana göre göz alıcı parıldar,
Tıpkı; Tutku dolu, benim gün ışıklarım…

Çakra enerjim sevgiden yana,
Karma yasası felsefem,
Eken - biçer hesabı hani…

Sevgini ekmişim, gökkuşağına,
Emsalsiz renkler için de,
Rüzgârlara taşıtırım bazen,
Bu yüzden tanır beni bulutlar,
Kucaklaşmalarım onlarla,
Onlarla kutlamalarım…


Veysel Kimene
Sevda şairi
(Kemal Yenice)