Diyarıma uzaksın diye
Baharlar pardösü giyiniyor

Sağanakla çağırıyorum
Çöl toprakları emiyor sesimi

Yere eğiyorum asırların başını
Ağır işitmeleri zulüm oluyor

Cidde’nin gölgesinde mi
Taif’in cebinde mi
Mekke’nin koynunda mı

Neredesin

Havva anamıza rastlarsan
Mızıkçılık etme
Tut incir yaprağının ucundan

Sensiz moraran zamanlarda
Duygularım telaşlanıyor

Ay parçası yüzüne batırıyorum yıldızları
Sonra saçıyorum geceye
Mayalıyorum karanlığı

Şafağın fermuarını açıyorum
Gönül dünyama doğuyorsun

Kucaklayınca
Sevince kurduğum çalar saatim
Zırıl zırıl ediyor

Kızıl denizi aramıyor
Ham güneşime
Su veriyor hasretin nehirleri

Sevdam çelikleştikçe
İkindi gülü açıyor
Zayıflıyor kuşların sesi

Böyle olmaz diye hiddetleniyor
İçimdeki yalın ayaklı Adem
Gönlümün elinden tutup sürüklüyor

Arafat’ta
Görüşmek üzere...