arındım,
günün gecesinden
dünün hecesinden
arındım,

yastıkladığım düşlerimden,
yüzlediğim yaldızlı gecelerden
arındım.

esneyen yollar,
mırıldayan kediler,
yürüdü…
arındım,

dünü üzerimden silkeledim
kirli bir elbise gibi,
soydum vaşington portakal gibi,
arındım.

ambardaki pirinçler taştan,
sofradaki kaşık aştan,
sürmeli gözler yaştan,
sırttaki heybe puşttan
arındı,
arındım.

bardağımda  çay,
dilimde türkü,
dökülür,
bir gün aydınlığa
emekler,

anasından doğma bebeler
ma ma ma…
arı bir masumiyet,
damlar,
süt ağızlardan,
bal dillerden,

bana ne maldan mülkten
bana ne aştan ekmekten
bir masumiyet
bir arı hürriyet

gerisi yük
gerisi hamallık
söktüm ilmeğinden,
döktüm heybemden,

kırdım zincirimden,
arındım.
dengesiz ayaktan,
prangalı esaretten
arındım.
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#yazıdükkanıkültürsanateğitimyazıları