Saçımı tarayan ellerinin nasırıyla
Arıyorum geçen koca bir asrı
Hani nerede gökkuşağı çizen gülüşlerin
Hani nerede canım diyerek öpüşlerin
Hani nerede annemin yanındaki adam
Ellerimdeyken bir avuç nefesinin sıcaklığı
Seni bekliyor bahçedeki firuzelerin
Susma, solma mavi anemon çiçeğim!

Şimdi ben yokluğunda üşüyorum
Gecelerin soğuğuna aldırmadan
Ve ben senin yorgan örten ellerine inat
Göz kapaklarımı örtüyorum üzerine
Sükûn bayramı dile geliyor salada
Oysa gece karanlığında kıvrılan ay,
Sana yıldızlar doğuyordu âminlerde
Sana ağlıyordu bu küçük yetime...
Seni bekliyor bahçedeki zerrinlerin
Susma, solma mavi anemon çiçeğim!


Yüreğim intihar eylemindeyken
Dualar tespihlerde asılı kalır
Ve minareden bir ses yankılanır
Ve minareden gelen bu ses,
Senin değil ki, mavi anemon çiçeği!
Oysa senin sesin ne güzeldi
Bu sala, yüreğime batıyor anemon!
Adanıyor bize şeb-i firkat demi...
Seni bekliyor bahçedeki irislerin
Susma, solma mavi anemon çiçeğim!


Bir tümsekte açan kedernâk gülleri
Ve boyun eğen yüreğimin elleri
Seni sararken yokluğunda âb-ı çeşmim
Ruhun gâye-i hayâl âleminde sertacı
Ruhum iflah olmaz, ruhum sert, acı...
Dayanmak sensizliğe ram olan dillerde
İnciler saçmak beyaz ve soğuk tenine
Ve ben şimdi seni taklit ediyorum
Senin gibi her şeye göz yumuyorum
Mavi, masmavi anemon çiçeği...

AYŞE AKAY