Bu uykusuzluk;
Sinirler mi bozulmalıydı,
Şiirler mi yazılmalıydı,
Uyumsuzluk!
Kaç kişilikli sınav,
Ya da ruhumdaki kaç setlik şınavdı bu,
Psikopat mıydım?
Veya aptal bir sosyopat,
Veyahut şeytanın insanı sevmesi gibi bir zanaat,
Ne bir manifestoydu sözcüklerim,
Ne de bir serenat!

Ah şu iblisin hümanistliği,
Asla kendimin senaristi değildim,
Rüzgâr estikçe mi eğildik,
Sevmeyi kesince mi delirdim,
İnsan üstüne insan istifliydi,
İflah olmaz fantazilerimiz,
Herkes, herkesin, herkesiydi,
Keskinliğimiz yersiz, iffetimiz dümen,
En başından en sonuna daima gülen;
Değersiz, hissiz, kalpsizdi,
Gül bahçelerimi talan edip,
Saplantı, serzeniş, çelişkili tükeniş ekmiştim,
Duygusuz şiirlerimde olmasa,
Büsbütün sessizdim!

Gelsinler,
Bin tokatın açtığı kapıyı kapatsınlar kolaysa,
Görsünler aralıklardan bakıp,
Delilerin akla alerjisini,
Yabancı kelimeler, yabancı insanlar,
Yabancıyım kendime,
Bilsinler, bazılarına şiir işlemez,
Öğrensinler!