Nereye baksam bir esinti,yakar ruhu
Dertsiz görmedim, duymadım bir kulu
Bıraktım kendimi rüzgârına şu bahtın
Yıkılsın dünyanın adaletsiz tahtı yıkılsın.

Anladım ki bunca haşmetine rağmen Hayatın girdabına direnmekmiş esas
İnadına sivriliyor inancım, yok artık pes
Geldikçe zorluklar üstüme her yandan
Geçse de aradan yıllar, dava mukaddes.

Kendini kurtarmak gibi değil hesabım
Öylesine yalın işlerde yoktum,olmadım
Bir hedef ki o sarılmışım sım sıkı
Cümlenin derdindeyim, kendime yabancı.

Başkalarının da hesabı yoksa yolda
Onlarla dertleşmek, gülmek,ağlamak
Harcanan olur bu yol, varılacak sonda.

O halde yürümeli, durmaksızın ileriye
Bırakmalı hataları bu fasılda gerilere
Akarken nehri hayatın var olmak
Varlığın özüdür aydınlatmak biteviye.

Başkalarının da yüzünde gülümsemek
Yaş olmak gerektiğinde yanaktan süzülen
Kendini aşmaktadır hayat dediğin,öteyedir
Çaresizliğe çaredir bakış, karanlığaysa ışımak.

Uzun yolları bağlamak vardır gönüllere
Gecelerde yaren olmak,yâr olmaktır gündüze
İki güzel sözdür ömre ömür katan samimi
İlâç olmaksa hayatın dertlere,bil ki hakiki.

Oğuzhan Külte