3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
860
Okunma
Bir bilsen ne kadar çok isterdim.
İçim kan ağlarken gözlerimin gülmesini.
Ve insanlara gülmeyi bir o kadar derdim varken.
yaşam coşkusu vermeyi, kimseye hissettirmeden
çektiğim illeti,hasreti ve özlemlerimi.
Ve haykırmak isterdim beni anlamak istemeyen kalabalığa
zaten yoksunuz ben yanlizligimda varım diye.
Belki doğrudur derin acıların dilsiz olduğu.
Evet belki ben bunları yapamıyorum ama
artık biliyorum yapabilen bir dostum var.
iyiki varsın dostum hep gülsün o gözlerinin içi.
Hep coşku ver paslanmis gönüllere.
Seni anlamayanlar bilselerdi sen olmanın ne demek olduğunu,
güneşleri olup ufuklarında doğabileceğıni,
bir an durmazlar koşarlardı dünya’na.
Unutma ki seni anlamayan nasipsizmiş en yakının olsada.