Çok kere bugünlerde
Olurdum köyümde.
Şimdi Şile’de evimde
Sabah, sabah
Pencere dibinde,
Duruyor önümde
Eşsiz doğası.

Ancak, önce karanlık
Sonra gök gürültüsü, şimşek
Ve yağan yağmurun sesi
Kesiyor adeta nefesi.
Sanki beni götürüyor
Köyüme. Amma o da nesi;
Çubuk elinde geliyor,
Öylesine öfkeli
Evet; ta kendisi,
Köyüm,
Kaba Dayısı

Belli ki yine rahatsız oldu
Sabrı doldu,
Sonunda taştı,
Bağırıp çağırmamıza.
Harmandaki koco,mila
Oynanan oyunumuza,
İlle de karışacak.
Yakalarsa ensemizden,
Bir şey gelemez elimizden.
Kaçarız dört bir yana, ancak
Oyunumuzun bozulacak
Oyası.

Bir gözümüz onda
Diğeri oyunda
Sessizce oynuyoruz
Aynı hızla.
O da yavaşladı
Görmedi sanki bizi
Arkadan teğet geçti
Daha iyidir
Böylesi.


Yöneldi Nasudev’e taraf
Belli ki düdük yapacak,
Arayacak bir yulaf
O da onunla oyalanacak
O da ayrısı.

Sahilköy,03.07.2021

Not: Koco-Mila:Bir çeşit çelik-çomak oyunu